Warsztaty Terapii Zajęciowej

Warsztaty Terapii Zajęciowej (WTZ) i Środowiskowe Domy Samopomocy (ŚDS) stanowią wizytówkę działań organizacji. Działania inicjujące, organizacyjne i twórcze do powoływania WTZ i ŚDS wynikały z zapotrzebowania środowiska rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym na taką formę rehabilitacji społecznej oraz odpowiedzialności działaczy społecznych do kontynuowania opieki nad młodzieżą niepełnosprawną, która przez lata funkcjonowania w kole stała się już pełnoletnią młodzieżą, czyli została dorosłymi osobami niepełnosprawnymi. Powoływanie WTZ i ŚDS stało się możliwe, gdy w Statucie TPD dodano zapis odnoszący się do dzieci niepełnosprawnych; … w razie potrzeby, także po osiągnięciu pełnoletności… oraz literalnie wyszczególniono placówki organizacyjnej TPD; warsztat terapii zajęciowej oraz środowiskowy dom samopomocy. Tak zwyczajne, proste zapisy w statucie bardzo ułatwiły drogę kołom i oddziałom TPD do działań organizacyjnych i powoływania tych placówek, które dzisiaj są nierozerwalnie wpisane w krajobraz działalności TPD.  Ranga WTZ i ŚDS jest niepodważalna, a świadczy o tym ich wieloletnia działalność (część WTZ prowadzona jest nawet od 20 lat) oraz ilość uczestników, podopiecznych WTZ i ŚDS. W obu typach placówek miejsce rehabilitacji społecznej znalazło prawie 1000 osób[1] niepełnosprawnych, zatrudnienie w kierownictwie i administracji placówek, a przede wszystkim w pracowniach terapeutycznych znalazło prawie 400 osób przy współudziale grona 70 wolontariuszy. Bezpośrednio Komitet nie jest organem prowadzącym warsztaty lub domy pomocy, ale prowadzone są one przez nasze koła, także oddziały które zdecydowały się na taką formę pomocy rodzinom z dzieckiem niepełnosprawnym na wniosek ich koła. Jednak nade wszystko podziękowania należą się inicjatorom ich powoływania, a były to także osoby związane z  Komitetem; np. Krystyna Dudarowska z Lubina, Rozalia Opeldus ze Świętochłowic, Elżbieta Kołodziejek z Ząbek i wiele jeszcze innych osób z kół i naszego środowiska, które były animatorami ruchu społecznego rodziców dzieci niepełnosprawnych. Również wiele osób z Komitetu kieruje warsztatami lub jest ich reprezentantem w organie prowadzącym, np. Krystyna Sałak z Morąga, Krystyna Kabat z Mrągowa, Zofia Ligocka z Bełchatowa, Zbigniew Krzemiński z Sosnowca. O słuszności zakładania takich placówek nie trzeba było nikogo przekonywać. Powstały i dla wielu uczestników są ich „drugim domem”.  Dlatego ich uczestnicy najbardziej lubią ostatni dzień tygodnia; niedzielę, gdyż już w poniedziałek są ponownie w WTZ, w gronie przyjaznych sobie osób i pożytecznie wypełniają czas przez kolejne dni tygodnia (rehabilitacja społeczna).

[1]  Na dzień 10 września 2014r. (ankieta) w WTZ zajęciami objętych było 856 uczestników, a w ŚDS 79 osób. Zatrudnienie przedstawiało się odpowiednio; w WTZ 356 osób, w ŚDS 20 osób, pomoc społeczną udzielali wolontariusze; w WTZ 68 osób, a w ŚDS 3 osoby.